წმიდა და ნეტარი ანა წინასწარმეტყველი ქალაქ არმათემას მკვიდრი იყო. ეს ქალაქი მთიან ქვეყანაში, ეფრემის ძეთა სამთავროში1 მდებარეობდა. ნეტარი დედა ლევიტელთა2 მუხლის შთამომავალ ელკანას ესვა ცოლად. ბერწი და უშვილო იყო ანა3 და ელკანამ მეორე ცოლიც მოიყვანა _ ფენნა. ფენნა შვილებს უჩენდა ელკანას და ისიც მასთან იხარებდა. ანას მწუხარებას საზღვარი არა ჰქონდა: უშვილობას აყვედრიდნენ მეტოქე ფენნაც, მოყვარული ქმარიც და მეზობელ-ნათესავებიც. ბევრს ლოცულობდა გულშემუსვრილი და ღვთის მცნებებს მოშურნედ აღასრულებდა. დღითა თუ ღამით წმიდა სავედრებელს აღავლენდა ღვთის წინაშე: ამ კიცხევისაგან მიხსენი და შვილიერება მომმადლეო.
ელკანა ყოველწლიურად, სჯულით დადგენილ დროს ოჯახთან ერთად თავისი ქალაქიდან სელომს4 მიდიოდა, რათა მღვდელმთავარ ელის5 ხელით მსხვერპლი შეეწირა ყოვლისმპყრობელი უფლისათვის6. და აი, ერთხელაც, მსხვერპლშეწირვა რომ დასრულდა, ელკანამ მსხვერპლის ნარჩენები ოჯახის წევრებს გაუნაწილა, ერთი ნაწილი ფენნასა და მის შვილებს მიაწოდა, მეორე კი _ ანას, რადგან უშვილობის მიუხედავად მაინც ფენნაზე მეტად უყვარდა იგი. შურითა და ბოღმით აღევსო გული ფენნას და უფრო მეტად დაუწყო დამცირება და შეურაცხყოფა მეტოქეს. შურიანი ყვედრებით შეღონებულ ანას თვალზე ცრემლი არ უშრებოდა, ვეღარც საჭმელს აკარებდა პირს და ვერც მოყვარული ქმრის ნუგეშინისცემაში პოულობდა სიმშვიდეს.7 სახის ფერი მწუხარებამ უცვალა. ტრაპეზის დასრულებისთანავე ანამ ქმარი ოჯახთან ერთად სახლში გამოისტუმრა, თავად კი მსწრაფლ კარავს მიაშურა, ძირს დაემხო, ღვთის წინაშე გულის წუხილი გადმოღვარა და აღთქმა დაუდო:
_ უფალო საბაოთ! თუკი შენი მხევლის მწუხარებას მოხედავ და მომიხსენებ, არ დამიტევებ და ვაჟს მომმადლებ, შენ მოგიძღვანებ პირმშოს და მთელი ცხოვრების მანძილზე გამსახურებ.
დიდხანს ლოცულობდა ანა. მღვდელმთავარი ელი კარვის კართან იჯდა და შეამჩნია, რომ ქალს ბაგეები უტოკავდა, ხმა კი არ ისმოდა. მთვრალი ეგონა და გაკიცხა:
_ სანამ უნდა იმთვრალო? უფლის პირს განეშორე და ღვინო განიქარვე!
_ არა, ჩემო ბატონო,...
