ძნელია ადამიანად ყოფნა... უფრო ძნელი კი - იმ მთავრობაში ყოფნა, ასეთი გაჭირვებული ხალხის მხარდაჭერით რომაა ქვეყნის სამართავად მოსული. თქვენი არ ვიცი, მაგრამ მე, მთავრობაში რომ ვიყო და მსგავსი კადრები ვნახო, ძილი გამიქრებოდა. ასეთ ადამიანებს   ოფიციალურად თუ  ვერ დავეხმარებოდი, ყოველი პრემიით ღარიბ ოჯახს გადავარჩენდი, ხელფასიდან კი -  აუცილებელ მინიმუმს დავიტოვებდი ჩემთვის,  დანარჩენს, ყოველთვიურად, გაჭირვებულთ  გადავუნაწილებდი. მხოლოდ ამ შემთხვევაში მექნებოდა  მორალური უფლება,  ვყოფილიყავი  ხალხის მიერ არჩეული მთავრობის წევრი.

დაბოლოს

მხოლოდ სამარშრუტო ტაქსებით ვივლიდი!

P.S. ფოტოზე: ლონდონის მერი სამსახურში ველოსიპედით დადის.